یافتهها: 30 نفر در گروه RTCBG و 31 نفر در گروه SBSG بودند. از نظر پیامد اصلی مطالعه، نمره کل شرکت کنندگان در گروه RTCTBG بالاتر از گروه SBSG بود (میانگین: 56.60 در مقابل 44.06، P <0.001). در کمک های اولیه، اقدامات احتیاطی استاندارد (میانگین: 3.40 در مقابل 1، P <0.001)، حفاظت از راه هوایی (میانگین: 2.43 در مقابل 1، وضعیت بهبودی هاینس (میانگین: 2.57 در مقابل 1، P <0.001)، تخلیه سریع (میانگین: 2.13 VS 1) ، P <0.001)، آتل بندی (میانگین: 3.10 در مقابل 1، P <0.001)، مدیریت صحنه (میانگین: 2.90 در مقابل 1، P <0.001)، حرکت (میانگین: 2.93 در مقابل 2.58، P = 0.04)، گروه RTCTBG امتیاز بالاتری نسبت به گروه SBSG کسب کرد (جدول 2). تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر دقت انجام حفاظت راه هوایی، وضعیت بهبودی هاینس، تخلیه سریع، مدیریت صحنه، آتل بندی، و اقدامات احتیاطی استاندارد p <0.001 مشاهده شد. تفاوت بین دو گروه از نظر زمان اجرا P <0.001 معنی دار بود.
بحث: افراد داوطلبی که توسط یک اعزام کننده با راهنمای RTCBG هدایت شدند، به طور متوسط بهتر از افرادی بودند که توسط اعزام کننده با راهنمای SBSG آموزش داده شده بودند. کیفیت اجرای کمک های اولیه در شرکت کنندگان با راهنمای RTCBG بالاتر بود. RTCBG می تواند امتیاز کیفی شرکت کنندگان را در صحنه تصادف ترافیکی شبیه سازی شده با هدایت بهتر آنها در مقایسه با SBSG بهبود بخشد.
کلمات کلیدی: حوادث ترافیکی جاده ای، شاهدین، شبیه سازی، اعزام فوریت های پزشکی
بازنشر اطلاعات | |
![]() | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |