مقدمه :  اهمال‌کاری یکی از مسائل مهم در حوزه برنامه‌ریزی، آموزش و پیشرفت تحصیلی است. از دیگر مسائل تنظیم شناختی هیجانی است که در فرایندهای بهنجار و نابهنجار تحصیلی نقش اساسی دارد و ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻫﺎی رواﻧﺪرﻣﺎﻧﻲ در ﻛﺎﻫﺶ این اﺧﺘﻼﻻت می تواند موثر باشد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر اهمال‌کاری تحصیلی وتنظیم شناختی هیجانی دانش‌آموزان بود.
روش : پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری 40 نفر از دانش آموزان متوسطه اول شهر مشهد بودند که توسط نمونه گیری در دسترس نتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت طی 10 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی و مقیاس ارزیابی اهمال‌کاری- نسخه­ دانش آموز (PASS) استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره و نرم افزار spss 21 تجزیه و تحلیل شدند. 
یافته ها : بین میانگین نمرات متغیرهای اهمال کاری و تنظیم هیجانی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجو داشت (05/0>p). میزان تأثیر این درمان بر کاهش اهمال کاری 82 % و افزایش نمره تنظیم هیجانی 51% بود.
نتیجه گیری:  درمان مبتنی بر شفقت می تواند باعث کاهش اهمال کاری و افزایش تنظیم شناختی دانش آموزان شود. لذا پیشنهاد می شود از این مداخله در برنامه‌ریزی آموزشی تحصیلی استفاده گردد.
کلید واژه ها : درمان مبتنی بر شفقت ، اهمال کاری، تنظیم هیجانی
 

واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر شفقت، اهمال کاری، تنظیم هیجانی

متن کامل [DOCX 38 kb]   (1366 دریافت)